Musee du Louvre
Już w XVII w. Ludwik XIV założył w Luwrze galerię malarstwa . W roku 1793 decyzją Zgromadzenia Narodowego w pałacu utworzono muzeum narodowe. Zbiory powiększały się dzięki licznym grabieżom dokonywanym przez Napoleona. W 1802 roku Luwr otrzymał nazwę „Musee de Napoleon" a jego dyrektorem został baron Denon. To on właśnie kierował akcjami pozyskiwania eksponatów na podbitych przez wojska cesarskie ziemiach. Złupił kolekcje w Kassel, Brunszwiku, Berlinie i Poczdamie. Z Zamku Królewskiego w Warszawie wywieziono cztery weduty Canaletta i „Hołd pruski" Bacciarellego, a z Gdańska „Sąd Ostateczny" Memlinga. Jednym z postanowień Kongresu Wiedeńskiego był nakaz zwrotu zagrabionych dzieł sztuki, lecz w ogólnym chaosie większość eksponatów pozostała w Luwrze.Kolekcja składa się z sześciu departamentów: starożytna sztuka Grecji i Rzymu (z sekcją starochrześcijańską), starożytna sztuka Wschodu (z sekcją islamu), starożytna sztuka Egiptu, rzeźba, malarstwo i rysunek, sztuka użytkowa i meble.
W dziale sztuki greckiej i rzymskiej znajdują się: słynny posąg „Nike z Samotraki", „Wenus z Milo", „Wenus z.Arles", fragmenty dekoracji Partenonu i świątyni Zeusa w Olimpii. W dziale ponadto liczne antyczne kopie oraz repliki dzieł najsłynniejszych rzeźbiarzy greckich. Również zbiór ceramiki greckiej. Odnajdujemy także freski pochodzące z Rzymu, Pompei, mozaiki z Kartaginy, Konstantynopola, Antiochii, sarkofagi, portrety rzymskie.
W dziale sztuki Wschodu (zał. 1847 r.) na uwagę zasługują: waza Entemeny, stela z Kodeksem Hammurabiego, stela Naramsina, stela sępów, reliefy asyryjskie, posągi Gudei, kapitel i ceramiczne fryzy z Suzy.
W dziale starożytnego Egiptu (zał. w 1825 r. przez Champolliona): sfinks z sarkofagu Ramzesa III, stela króla-Węża, posąg pisarza z Sakkara, słynny „Siedzący pisarz", statua Ozyrysa, reliefy i fragmenty architektoniczne, ceramika, klejnoty, tkaniny.
W dziale rzeźby (zał. w 1789 r. przez A. Lenoira): zabytki z okresu średniowiecza („Św. Jerzy walczący ze smokiem" dłuta M. Colombe'a, nagrobek Karola V, nagrobek burgundzkiego wielmoży Ph. Pota), rzeźby włoskie z XIV, XV, XVI w., wśród których dzieła Pizana, Della Robbia, Donatella, Michała Anioła. W kolekcji XVII w. wyróżniają się dzieła Coysevoxa, Pugeta. W dziale XVIII w. prace Bouchardona, Dawida d'Angersa, Rude'a.
W dziale piątym — malarstwo francuskie: portret Jana Dobrego (z ok. 1360 r.), J. Fouquet, F. Clouet, N. Poussin, G. de la Tour, Le Lorrain, Watteau, Boucher, Fragonard, Chardin, Van Loo, Oudry, David, Ingres, Prud'hon, Delacroix, Corot, Courbet; malarstwo włoskie: Giotto, Fra Angelico, Botticelli, Carpaccio, Tycjan, Veronese, da Vinci, Tintoretto, Rafael, Tiepolo; malarstwo niderlandzkie i flamandzkie: Memling, Rubens, Rembrandt, Vermeer, Ruysdael; malarstwo niemieckie: Diirer, Holbein; malarstwo hiszpańskie: El Greco, Velasquez, Goya, Murillo, Zurbaran; polskie: Samosierra P. Michałowskiego.
W dziale szóstym m.in.: toaleta Marii Leszczyńskiej, meble de Boulle'a, japońskie meble z laki, meble chińskie, diamenty (Regent — 137 karatów), tabakierki, zegarki, itd.
